من شماره ی چهارم هستم I Am Number Four
من چهارمین قسمت گرگ و میش هستم!
کارگردان: دی.جی. کاروسو
بازیگران: الکس پتیفر - تیموتی اولیفانت - ترزا پالمر - دایانا آگرون - کالن مک آلیف - جیک آبل
مدت زمان: 110 دقیقه
درجه نمایشی: PG-13
ژانر: اکشن/ هیجانی
امتیاز: 5.5
محصول سال 2011
خلاصه داستان و توضیحات در دنیای سینما
برای کسی که در تمام عمرش هیچ فیلم دیگری ندیده, من شماره ی چهارم هستم می تواند فیلم بسیار جذاب و مبهوت کننده ای باشد. اما برای کسی که در طول زندگی اش چندتایی فیلم دیده, این فیلم چیزی نیست جز سرهم بندی کردن بی شرمانه و غیر ضروری تکه های اقتباس شده از فیلم های معروف و پر مخاطب سینما طی سال های اخیر.
اقتباس کار بدی نیست به شرطی که عقل و هوش اقتباس کننده بیشتر از عقل و هوش یک بچه مدرسه ای باشد (با عرض معذرت از بچه مدرسه ای ها!). من شماره ی چهارم هستم تلاش مذبوحانه ای است برای درهم آمیزی فرمول گرگ و میش با فرمول مایکل بی. ماحصل کار, یک فیلم بسیار پر سر و صدا, با ضرباهنگ گیج کننده و به شدت غیر اریژینال است.
در این قابلمه ته مانده های هر غذایی دیده می شود: درام های تین ایجری, فیلم های ماجراجویی سوپر قهرمانی, فیلم های رمانس, فیلم های دو رفیق, علمی تخیلی های دوزاری, فیلم های هیولایی و فیلم های اکشن / ماجرایی.
فیلم بیش از هر فیلم دیگری بدهکار سری فیلم های گرگ و میش است; هرچند که هیچ خفاش انسان نمایی در فیلم دیده نمی شود!
مخاطب اصلی فیلم دختر بچه های ده تا پانزده ساله است. قهرمان فیلم پسر نوجوان خوش قد و بالایی است با موهای بلوند ژولیده و ته ریش سه روز نزده و با مهارت های بدنی سوپر قهرمانی; پسری به نام جان (الکس پتیفر).
از قرار معلوم جان یک بیگانه ی فضایی است که از سیاره موگادور به زمین آمده. ظاهرا در پی یک نسل کشی که در سیاره ی موگادور رخ داده, 9 نفر از اهالی این سیاره توانسته اند جان سالم به در برده و به کره ی زمین فرار کنند. جان در بین این 9 موگادوی فراری, نفر شماره ی 4 است. جان یک همراه موگادوی بزرگسال هم دارد که اسم اش هنری (تیموتی اولیفیانت) است. هنری نقش پدرگونه ای برای جان ایفا می کند و سخت مراقب اوست زیرا آأم های بد فضایی در به در به دنبال یافتن 9 فراری می گردند. به زودی کاشف به عمل می آید که فراریان شماره ی یک و دو و سه کشته شده اند. هنری که متوجه شده نوبت کشته شدن موگادوی شماره ی 4, یعنی جان فرارسیده ترتیبی می دهد تا جان به شهر و مدرسه ی تازه ای نقل مکان کند تا بلکه از این طریق دست قاتلان به او نرسد. جان در مدرسه ی تازه ی خود توجهات را معطوف خودش م کند چرا که تمامی مشخصات ظاهری یک نوجوان ورزشکار خوش تیپ آقا را دارد. جان همچنین به سارا (دایانا آگرون) که هم مدرسه ای اوست, علاقه مند می شود و رابطه ای بین آنها شکل می گیرد; هرچند که این رابطه اصلا مورد تایید مارک (جیک ابل), دوست سابق سارا نیست.
هنری مخالف این است که یک پسر موگادوری با یک دختر زمینی رابطه برقرار کند اما جان به ادامه ی رابطه اش با سارا اصرار دارد. جان همچنین با پسری در مدرسه آشنا می شود که اطلاعاتی درباره ی اجسام پرنده ی ناشناخته دارد. و دیری نمی گذرد که سر و کله ی موجودات بدذات فضایی پیدا می شود و ...
سازندگان فیلم من شماره ی چهارم هستم با این امید فیلم خود را روانه ی اکران عمومی سینماها کرده اند که قسمت های بعدی آن نیز ساخته و ارائه شود. پایان بندی پر انفجار فیلم - که تاثیر حضور مایکل بی به عنوان تهیه کننده ی فیلم است - راه را برای ساخته شدن قسمت های بعدی باز گذاشته است. نکته ی غم انگیز اینجاست که سازندگان فیلم تقریبا هر چیزی را که فکر می کرده اند تماشاگر پسند است در فیلم خود جا داده اند اما محصول پایانی شان جذاب از کار درنیامده است. در آخر اینکه به هیچ وجه به تماشای این فیلم نروید!/
هرگونه کپی برداری از این مطلب بدون ذکر دقیق منبع آن: دنیای سینما مخالف قانون بوده و نویسنده هیچگونه رضایتی در خصوص آن ندارد و شرعا حرام می باشد.
جیدن اسمیت قرار است در فیلمی علمی تخیلی به کارگردانی ام نایت. شیامالان مقابل پدرش ویل اسمیت نقشآفرینی کند...
به گزارش دنیای سینما , این پروژه فعلا بینام را استودیو کلمبیا پیکچرز به تهیهکنندگی اسمیت و شیامالان همین طور جیمز لاسیته، جادا پینکت اسمیت (همسر ویل اسمیت) و کن استوویتس از شرکت «اووربروک اینترتینمنت» میسازد.
خبر همکاری شیامالان و اسمیت اولین بار اکتبر پارسال منتشر شد. آن زمان این پروژه «هزار سال پس از زمین» نام داشت. داستان فیلم 1000 سال آینده اتفاق میافتد و درباره پسر جوانی است که در «زمین» متروک و گاهی ترسناک پرسه میزند تا خودش و پدرش را که پس از غرق شدن کشتیشان او را گم کرده، نجات بدهد.
فیلمنامه را شیامالان و گری ویتا نوشتهاند. شیامالان که متولد هند است، گفت: «فرصت ساختن یک فیلم علمی تخیلی ترسناک با بازی جیدن و ویل اسمیت برای من مثل یک رویاست.»
او کارگردان فیلمهایی چون «حس ششم»، «شکستناپذیر»، «نشانهها»، «بانو در آب» و «اتفاق» است و برای «حس ششم» نامزد اسکار کارگردانی و فیلمنامه شد. شیامالان 40 ساله پارسال فیلم «آخرین هواخواه» را روی پرده سینماها داشت.
جیدن اسمیت اولین بار سال 2006 در فیلم «در جستجوی خوشبختی» در کنار پدرش نقشآفرینی کرد. «روزی که زمین از حرکت ایستاد» و «پسر کاراته باز» از دیگر فیلمهای اوست.
ویل اسمیت برای فیلمهای «علی» و «در جستجوی خوشبختی» نامزد اسکار بود. او فیلمهای «مردان سیاهپوش»، «روز استقلال»، «افسانه بگر ونس»، «من، روبات»، «گرفتاری»، «من افسانه هستم»، «هنکاک» و «هفت پوند» را در کارنامه دارد.
منبع: خبرآنلاین
ویرایش در دنیای سینما
برچسب ها: هزار سال پس از زمین ، ویل اسمیت ، جیدن اسمیت ، ام نایت شیامالان ، حس ششم ، نشانه ها ، شکست ناپذیر ، بانو در آب ، ْخرین هواخواه ، در جستجوی خوشبختی ، روزی که زمین از حرکت ایستاد ، پسر کاراته باز ، علی ، مردان سیاهپوش ، روز استقلال ، افسانه بگر ونس ، من ، روبات ، من افسانه هستم ، هنکاک ، هفت پوند ،
«کلوئی مورتز» برای بازی در«سایه های تاریک» به کارگردانی تیم برتون وارد مذاکره شد...
به گزارش دنیای سینما , فیلم «سایههای تاریک»، جدیدترین پروژه فیلم «تیم برتون» با نقشآفرینی «جانی دپ» از اوایل بهار مقابل دوربین خواهد رفت.
کمپانی برادران وارنر اعلام کرد، فیلم «سایههای تاریک» که اولین فیلم تیم برتون پس از «آلیس در سرزمین عجائب» خواهد بود، از ماه آوریل وارد مرحله تولید میشود، اما تاریخ اکران آن هنوز مشخص نشده است.
جانی دپ و تیم برتون پس از همکاری در پروژههای سینمایی «سوئینی تاد» و «آلیس در سرزمین عجایب»، بار دیگر در نسخه جدیدی از «سایههای تاریک» به عنوان بازیگر و کارگردان حضور می یابند. این دو چهره سینمایی پیشتر در فیلم «کارخانه شکلات سازی» نیز با یکدیگر همکاری داشتهاند.
نسخه اصلی «سایههای تاریک» اوایل دهه 60 میلادی به عنوان اثری پیشرو مورد توجه مخاطبان و کارشناسان سینما قرار گرفته است.
فیلمنامه سایههای تاریک توسط « جان اگوست» بر اساس کتاب «آبراهام لینکلن : شکار خون آشام» به نگارش درخواهد آمد.
تیم برتون» 51 ساله که متولد کالیفرنیا است، خالق برخی از تاریکترین و مهیجترین فیلمهای تاریخ سینما ازجمله «سیاره میمونها» «ادوارد دستقیچی» و «بیتل جوس» است.
وی اولینبار در سال 1985 برای فیلم «ماجرای بزرگ پی» پشت صندلی کارگردانی نشست، اما با فیلم «بیتل جوس» بود که در سال 1988 به شهرت رسید.
«تیم برتون» کارگردان این فیلم که 14 فیلم بلند در کارنامه سینماییاش دیده میشود، از معدود کارگردانانی است که تقریبا در همه ژانرها فیلم ساخته است؛«مریخ حمله میکند» و «سیاره میمونها» در ژانر علمی-داستانی تا «ماهی بزرگ» در ژانر فانتزی، «عروس مرده» نامزد جایزه اسکار در شاخه انیمیشن،«سوئینی تاد» در ژانر موزیکال و «چارلی و کارخانه شکلاتسازی» در ژانر کودکان.
کلویی گریس مورتزمتولد فوریه 1997، هنرپیشه نوجوان آمریکایی است که بیشتر به خاطر بازی در نقش هیت گرل در فیلم اردنگی (Kick-Ass) شناخته میشود.
مرتز همچنین در فیلم پانصد روز سامر و همچنین خاطرات یک کودک کمجرات شناخته میشود. نقش بعدی او بازی در نقش ابی فرزند خونآشام در فیلم «بگذار وارد شوم» بود.
کارهای او در هالیوود هنگامی آغاز شد که خانواده مورتز به لس آنجلس در سال 2003 نقل مکان کردند.
او در فیلم وحشت در آمیتیویل بازی نکرده بود که توانست جایزهای «جایزه هنرپیشه جوان» شود.
پس از نخستین نمایش فیلمش وحشت در آمیتیوی، او در چندین نمایش فیلمهای دیگر به صورت مهمان ظاهر شد. این فیلم اقتباسی از کتابی کمیک منتشر شده در سال 1999توسط مارک میلار و جان رومیتا است. او در سال 2010در نقش ابی، دختربچه خون آشام 12ساله در فیلم بگذار وارد شوم، نسخه بازسازی آمریکایی فیلم سوئدی «بزار وارد بشم» ظاهر شد.
در مارس 2010 کلویی به عنوان بازی در نقش "Little Ann" در فیلم ترسناک "The Fields" نقش آفرینی کرد.
منبع: ایسنا
ویرایش در دنیای سینما
برچسب ها: کلو مورتز ، جانی دپ ، تیم برتون ، بزار بیام تو ، بزار وارد بشم ، آلیس در سرزمین عجایب ، سوئینی تاد ، سیاره میمون ها ، ماهی بزرگ ، اردنگی ، کیک اس ، 500 روز سامر ، the
جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز Justin Bieber: Never Say Never
معجزه ی ارتباط آدم ها با یکدیگر و خلق ستاره های فیس بوکی و یوتیوبی و توئیتری!
کارگردان: جان مک چو
بازیگران: جاستین بیبر - آشر - اسکوتر بران - جیدن اسمیت - شون کینگستون - بویز تو من - دایان دیل (همگی در نقش خودشان)
مدت زمان: 105 دقیقه
درجه نمایشی: G
ژانر: مستند/ موسیقیایی
امتیاز: 6
محصول 2011 آمریکا
خلاصه داستان و توضیحات در دنیای سینما
روزنامه ی انگلیسی آبزرور در مقاله ای میزان تاثیر گذاری جاستین بیبر بر جامعه ی آمریکا را بیشتر از باراک اوباما عنوان کرده. این همه به یمن شبکه های اجتماعی اینترنتی میسر شده است. این شبکه ها بر هر عرصه ای از حیات اجتماعی ما تاثیرات شگرف خود را باقی گذاشته اند. اگر جاستین بیبر اولین ستاره ی پاپ برآمده از شبکه های اجتماعی است, وائل غنیّم مصری هم اولین رهبر سیاسی جهان است که از دل دنیای مجازی فیس بوک و توئیتر بیرون آمده تا جوانان هم نسل اش را در نبرد دموکراسی خواهانه و آزادی خواهانه شان علیه رژیم دیکتاتوری مصر رهبری کند. و این تازه آغاز تغییرات بزرگ جهان اطراف ماست. جاستین بیبر آمریکایی و وائل غنیم مصری تازه ترین نشانه ها از آغاز این تغییراتی هستند که تنها به یمن وجود ارتباطات آزاد و بدون مانع آدم ها با یکدیگر ممکن شده اند و تغییرات شگفت انگیز به مراتب بیشتر و عظیم تری شتابان در راه است.
جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز برای میلیون ها طرفدار جاستین بیبر فیلم لذت بخشی است. فیلم با صحنه ای از باز شدن یک ایمیل بر صفحه ی مانیتور آغاز می شود که اشاره ای است به خاستگاه اینترنتی جاستین بیبر. در طول فیلم, اطلاعات زندگینامه ای راجع به بیبر و چگونگی مشهور شدن اش به اطلاع تماشاگر می رسد. جاستین در شهر کوچکی در اونتاریوی کانادا به دنیا آمد. موقعی که متولد شد مادرش فقط 18 سال داشت. این مادر مطلقه با عشق و علاقه تنها فرزندش را بزرگ کرد. جاستین در 12 سالگی نواختن پیانو و گیتار و دیگر سازهای موسیقی را یاد گرفت. مادر ویدئوهای خانگی از هنرنمایی های پسرش را روی یوتیوب گذاشت. و دیری نگذشت که این ویدئو ها میلیون ها بیننده پیدا کرد. سپس اسکوتر بران, هنرمند سرشناس موسیقی پاپ, به طور اتفاقی یکی از این ویدئو ها را دید و تصمیم گرفت جاستین را پیدا کند. به این ترتیب جاستین بیبر در سال 2008 توسط اسکوتر بران کشف شد. بران ترتیبی داد تا جاستین با آشر, هنرمند معروف موسیقی پاپ, دیدار کند. در پی این دیدار, جاستین قراردادی با گروه بران-آشر امضا کرد و اولین قرار داد حرفه ای خود را تحت عنوان One Time در نوامبر سال 2009 ارایه کرد; ترانه ای که به رده ی بهترین ده ترانه ی روز کانادا و بهترین سی ترانه ی جهان راه یافت. جاستین بیبر اولین هنرمند موسیقی پاپ است که هفت ترانه از یک آلبوم اش (آلبوم My World) به جدول 100 ترانه ی محبوب روز راه یافته است. اولین موزیک – ویدئوی بیبر, تحت عنوان Baby در ژانویه ی سال 2010 به بازار آمد که میلیون ها نفر آن را دیدند. بیبر در پنجاه و سومین دوره ی مراسم گرمی, جایزه ی بهترین هنرمند تازه و جایزه ی بهترین آلبوم پاپ ووکال را از آن خود ساخت.
فیلم جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز یک ویژگی جالب توجه دارد و آن این است که سختی ها و مشقات کار در پشت صحنه ی دنیای موسیقی پاپ و مخصوصا کنسرت ها را به خوبی نشان می دهد. تاثیر گذاری فیلم از این حیث به حدی زیاد بوده که سر و صدای طرفداران حقوق کودکان و نوجوانان را بلند کرده. این ها می گویند که جاستین بیبر هنوز یک نوجوان است و اینطور کار کشیدن بیرحمانه ی حرفه ای های عالم موسیقی از این نوجوان عمل «غیرانسانی» ای است. به هر حال این موضوعی است که می شود راجع به آن بحث کرد. قدر مسلم, جاستین بیبر در کنار انبوه طرفداران اش, دشمنان زیادی هم دارد. خیلی ها هم هستند که صدایش را دوست ندارند و از صبح تا شب در همان فیس بوک و توئیتر برای خودش و مادر جوان اش انواع شایعات را می سازند. یقینا برای این گروه از افراد, فیلم جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز فاقد هرگونه جذابیتی است. اما آنها که بیبر را دوست دارند یقینا از تماشای این فیلم که دارای یک فصل سه بعدی از تور کنسرت های 2010 بیبر است لذت بسیار خواهند برد.
هرگونه کپی برداری از این مطلب بدون ذکر دقیق منبع آن: دنیای سینما مخالف قانون بوده و نویسنده هیچگونه رضایتی در این خصوص ندارد و شرعا حرام می باشد.
جاستین بیبر 17 سال بیشتر ندارد. این پسر نوجوان یکی دو سالی هست که توانسته قلب نوجوان های آمریکایی را با ترانه هایش تسخیر کند. بیبر تازه ترین ستاره ی موسیقی پاپ جهان است. او اولین سیتاره ای است که از درون دنیای مجازی اینترنت و شبکه های اجتماعی آن به دنیای واقعی پرتاب شده است. ویدئو – موزیک های خانگی بیبر ابتدا روی یوتیوب میلیون ها تماشاگر پیدا کرد و از همین پایگاه مجازی بود که او به دنیای حرفه ای و پولساز موسیقی پاپ R&B پرتاب شد.جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز Justin Bieber: Never Say Never
معجزه ی ارتباط آدم ها با یکدیگر و خلق ستاره های فیس بوکی و یوتیوبی و توئیتری!
کارگردان: جان مک چو
بازیگران: جاستین بیبر - آشر - اسکوتر بران - جیدن اسمیت - شون کینگستون - بویز تو من - دایان دیل (همگی در نقش خودشان)
مدت زمان: 105 دقیقه
درجه نمایشی: G
ژانر: مستند/ موسیقیایی
امتیاز: 6
محصول 2011 آمریکا
خلاصه داستان و توضیحات در دنیای سینما
روزنامه ی انگلیسی آبزرور در مقاله ای میزان تاثیر گذاری جاستین بیبر بر جامعه ی آمریکا را بیشتر از باراک اوباما عنوان کرده. این همه به یمن شبکه های اجتماعی اینترنتی میسر شده است. این شبکه ها بر هر عرصه ای از حیات اجتماعی ما تاثیرات شگرف خود را باقی گذاشته اند. اگر جاستین بیبر اولین ستاره ی پاپ برآمده از شبکه های اجتماعی است, وائل غنیّم مصری هم اولین رهبر سیاسی جهان است که از دل دنیای مجازی فیس بوک و توئیتر بیرون آمده تا جوانان هم نسل اش را در نبرد دموکراسی خواهانه و آزادی خواهانه شان علیه رژیم دیکتاتوری مصر رهبری کند. و این تازه آغاز تغییرات بزرگ جهان اطراف ماست. جاستین بیبر آمریکایی و وائل غنیم مصری تازه ترین نشانه ها از آغاز این تغییراتی هستند که تنها به یمن وجود ارتباطات آزاد و بدون مانع آدم ها با یکدیگر ممکن شده اند و تغییرات شگفت انگیز به مراتب بیشتر و عظیم تری شتابان در راه است.
جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز برای میلیون ها طرفدار جاستین بیبر فیلم لذت بخشی است. فیلم با صحنه ای از باز شدن یک ایمیل بر صفحه ی مانیتور آغاز می شود که اشاره ای است به خاستگاه اینترنتی جاستین بیبر. در طول فیلم, اطلاعات زندگینامه ای راجع به بیبر و چگونگی مشهور شدن اش به اطلاع تماشاگر می رسد. جاستین در شهر کوچکی در اونتاریوی کانادا به دنیا آمد. موقعی که متولد شد مادرش فقط 18 سال داشت. این مادر مطلقه با عشق و علاقه تنها فرزندش را بزرگ کرد. جاستین در 12 سالگی نواختن پیانو و گیتار و دیگر سازهای موسیقی را یاد گرفت. مادر ویدئوهای خانگی از هنرنمایی های پسرش را روی یوتیوب گذاشت. و دیری نگذشت که این ویدئو ها میلیون ها بیننده پیدا کرد. سپس اسکوتر بران, هنرمند سرشناس موسیقی پاپ, به طور اتفاقی یکی از این ویدئو ها را دید و تصمیم گرفت جاستین را پیدا کند. به این ترتیب جاستین بیبر در سال 2008 توسط اسکوتر بران کشف شد. بران ترتیبی داد تا جاستین با آشر, هنرمند معروف موسیقی پاپ, دیدار کند. در پی این دیدار, جاستین قراردادی با گروه بران-آشر امضا کرد و اولین قرار داد حرفه ای خود را تحت عنوان One Time در نوامبر سال 2009 ارایه کرد; ترانه ای که به رده ی بهترین ده ترانه ی روز کانادا و بهترین سی ترانه ی جهان راه یافت. جاستین بیبر اولین هنرمند موسیقی پاپ است که هفت ترانه از یک آلبوم اش (آلبوم My World) به جدول 100 ترانه ی محبوب روز راه یافته است. اولین موزیک – ویدئوی بیبر, تحت عنوان Baby در ژانویه ی سال 2010 به بازار آمد که میلیون ها نفر آن را دیدند. بیبر در پنجاه و سومین دوره ی مراسم گرمی, جایزه ی بهترین هنرمند تازه و جایزه ی بهترین آلبوم پاپ ووکال را از آن خود ساخت.
فیلم جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز یک ویژگی جالب توجه دارد و آن این است که سختی ها و مشقات کار در پشت صحنه ی دنیای موسیقی پاپ و مخصوصا کنسرت ها را به خوبی نشان می دهد. تاثیر گذاری فیلم از این حیث به حدی زیاد بوده که سر و صدای طرفداران حقوق کودکان و نوجوانان را بلند کرده. این ها می گویند که جاستین بیبر هنوز یک نوجوان است و اینطور کار کشیدن بیرحمانه ی حرفه ای های عالم موسیقی از این نوجوان عمل «غیرانسانی» ای است. به هر حال این موضوعی است که می شود راجع به آن بحث کرد. قدر مسلم, جاستین بیبر در کنار انبوه طرفداران اش, دشمنان زیادی هم دارد. خیلی ها هم هستند که صدایش را دوست ندارند و از صبح تا شب در همان فیس بوک و توئیتر برای خودش و مادر جوان اش انواع شایعات را می سازند. یقینا برای این گروه از افراد, فیلم جاستین بیبر: هرگز نگو هرگز فاقد هرگونه جذابیتی است. اما آنها که بیبر را دوست دارند یقینا از تماشای این فیلم که دارای یک فصل سه بعدی از تور کنسرت های 2010 بیبر است لذت بسیار خواهند برد.
هرگونه کپی برداری از این مطلب بدون ذکر دقیق منبع آن: دنیای سینما مخالف قانون بوده و نویسنده هیچگونه رضایتی در این خصوص ندارد و شرعا حرام می باشد.
جاستین بیبر 17 سال بیشتر ندارد. این پسر نوجوان یکی دو سالی هست که توانسته قلب نوجوان های آمریکایی را با ترانه هایش تسخیر کند. بیبر تازه ترین ستاره ی موسیقی پاپ جهان است. او اولین سیتاره ای است که از درون دنیای مجازی اینترنت و شبکه های اجتماعی آن به دنیای واقعی پرتاب شده است. ویدئو – موزیک های خانگی بیبر ابتدا روی یوتیوب میلیون ها تماشاگر پیدا کرد و از همین پایگاه مجازی بود که او به دنیای حرفه ای و پولساز موسیقی پاپ R&B پرتاب شد.